Wytrzymałość okładziny wykonanej z kamienia naturalnego. Będzie tak dobra jak umożliwi to podłoże. Dlatego przed przystąpieniem do prac należy dokładnie sprawdzić podłoże pod kątem wieku, wytrzymałości, wilgotności, nagrzewania. W celu prawidłowego wykonania okładziny z kamienia naturalnego, bardzo ważne jest prawidłowe przygotowanie podłoża. Wszystkie podłoża bezwarunkowo należy wyrównać i zagruntować. W przypadku betonu (min. 6-miesięcznego) konieczne jest uprzednie usunięcie luźnych części i szpachlowanie.

Warto stosować zaprawy na bazie cementów trasowych. Tras to skała wulkaniczna, którą stosuje się jako dodatek do cementów. Ma ona zdolność łączenia się z wapniem w twarde i nierozpuszczalne krzemiany wapnia, dzięki czemu nie powstają na kamieniu wykwity wapienne,  a równocześnie następuje uodpornienie zapraw na wypłukiwanie wapnia przez kwaśne deszcze (w przypadku montażu na zewnątrz). Ponadto zaprawy na bazie cementów trasowych charakteryzują się znacznie mniejszym skurczem niż zaprawy z cementów portlandzkich, co zdecydowanie poprawia ich przyczepność do kamienia.

Warto przed montażem ostrożnie pomieszać płytki, aby uzyskać harmonię kolorów i odcieni.

Posadzki wewnętrzne       -              zaprawa pod posadzki kamienne musi być praktycznie sucha, ponieważ na mokrej płyty zapadałyby się i ostateczne wypoziomowanie posadzki nie byłoby możliwe. Należy ją za to przez kilka kolejnych dni polewać wodą, aby wiązanie zaprawy przebiegało prawidłowo. Po ułożonych w ten sposób posadzkach można chodzić praktycznie już po 24 godzinach, jednak pełną wytrzymałość uzyskują dopiero po 28 dniach.

Fugi między płytami powinny mieć szerokość 2 mm, a przy dużych rozmiarach płyt posadzkowych (powyżej 60 x 60 cm) – 3mm. Ponadto fuga powinna być lekko wklęsła.

Istnieje także możliwość układania bezfugowego, co wymaga większego wysiłku ze strony montażystów.

Posadzki zewnętrzne         -              stosowana zaprawa jest taka sama, jak w przypadku posadzek wewnętrznych. Także wymaga ona podlewania, jednak należy dostosować je do panujących warunków atmosferycznych. W okresie letnim, gdy temperatury są wyższe i parowanie wody szybsze, podlewać trzeba częściej. Natomiast późną jesienia czy wczesną wiosną, gdy istnieje ryzyko wystąpienia niespodziewanych przymrozków, trzeba odpowiednio zabezpieczyć posadzkę, np. okrywając ją matą słomianą lub folią pęcherzykową.

Posadzkę układa się ponadto ze spadkiem 1 – 2 % w kierunku zaplanowanego odwodnienia.

Natomiast fugi powinny być szersze niż w przypadku posadzek wewnętrznych. Minimalna ich szerokość to 3 mm, a optymalna 4 – 5 mm. Wynika to z faktu, że posadzki zewnętrzne narażone są na duże wahania temperatur rocznych, a ściśliwość materiałów wypełniających fugi jest ograniczona. Przy takiej zmienności temperatur, płyty kamienne rozszerzają się i kurczą o ponad 1 mm na 1mb.

Generalnie uznaje się, że na posadzki nie są stosowane kamienie porowate ani bardzo miękkie.