Należy pamiętać, że taki blat nie jest tylko elementem dekoracyjnym w kuchni, lecz przede wszystkim spełnia funkcję użytkową. Dlatego wybierając kamień na blat, warto zwrócić uwagę na jego cechy.

Na przykład blat kuchenny wykonany z marmuru w krótkim czasie może zostać porysowany i zaplamiony, ponieważ marmur jako skała wapienna, jest miękki i ulega degradacji pod wpływem kwasów nawet tj. ocet, sok z cytryny czy z grejpfruta. Chłonie także kolory, dlatego rozlany czerwony barszczyk czy wino, może już być problemem.

Zdecydowanie lepszy będzie więc granit – odporny na uszkodzenia mechaniczne, przebarwienia, działanie kwasów oraz wysoką temperaturę. Można bez obaw kroić na nim nożem czy stawiać gorące naczynia. Jednak podobnie jak marmur – chociaż w mniejszym stopniu - chłonie wodę.

Bez względu więc na wybrany kamień, zawsze należy go zaimpregnować. Natomiast, jeśli mimo wszystko wybór padnie na marmur, należy dodatkowo zastosować preparat zabezpieczający blat przed niszczącym działaniem kwasów.

Alternatywą dla kamienia naturalnego mogą być materiały tworzone na jego bazie.

Zdecydowanie najbardziej popularnym jest agglomarmur (95% marmuru + 5% żywicy). Wykonane z niego blaty są lżejsze i tańsze niż kamienne. Mają wysoką odporność na wilgoć, jednak łatwiej je uszkodzić i zarysować. Ponadto zawarta w nich żywica sprawia, że pod wpływem wysokiej temperatury blat szybko może stracić połysk. Postawienie np. gorącego garnka, grozi „pamiątką” w postaci matowego śladu.

Innym mniej znanym jeszcze w Polsce materiałem jest quartz (95% kwarcu naturalnego + drobna ilość żywicy oraz kolorowych pigmentów ). Jest on bardzo wytrzymały na ścieranie. Nie chłonie plam, brudu oraz jest odporny na działanie bakterii i pleśni. Nie chłonie wody i nie wymaga impregnacji.

Zastosowanie blatów z kamienia, daje również możliwość zamontowania zlewozmywaków podblatowych, które są obecnie bardzo modne, a posiadanie których nie byłoby możliwe w przypadku np. blatów z laminatu.